HIV (Human Immunodeficiency Virus), ustalono też w 1985 roku pierwsze badania serologiczne świadczące o zarażeniu przez HIV. AIDS (Acquired Immunodeficiency Syndrom) jest syndromem, to znaczy zespołem objawowym spowodowanym przez dostanie się wirusa do organizmu. Wirus atakuje głównie limfocyty T, komórki krwi, które odgrywają podstawową rolę w dziedzinie naturalnej obrony organizmu. Każdy zdrowy organizm ludzki wyposażony jest w mechanizmy dążące do odrzucenia lub ograniczenia infekcji. Podczas tej choroby ilość limfocytów T powoli spada i jednocześnie zanika bariera odpornościowa. Odkrycie wirusa w 1983 roku zawdzięczamy grupie uczonych z profesorem Montagnier na czele. Powszechnie dziś przyjęta nazwa brzmi
W przebiegu AIDS można wyróżnić cztery stadia:
W przeciągu dwóch miesięcy lub nawet w krótszym czasie po zarażeniu u około 20 procent chorych występują objawy infekcji pierwotnej: ogólne złe samopoczucie, gorączka, bóle stawów, zmęczenie. Najczęściej jednak nie ma żadnych objawów. W tym samym czasie lub po kilku tygodniach odczyn serologiczny staje się dodatni, co często jest jedyną oznaką choroby.
Przez wiele miesięcy, a nawet lat chory cieszy się pozornie dobrym zdrowiem i wymaga jedynie regularnej kontroli lekarskiej.
Następnie powiększają się węzły chłonne, przede wszystkim na szyi i pod pachami, co samo w sobie nie jest jeszcze niepokojące.
Wyraźne objawy AIDS poj awiaj ą się w postaci oznak ogólnych: gorączki, schudnięcia, biegunki, pocenia nocnego albo też w formie infekcji, infekcji oportunistycznych lub nowotworów.Przy znacznie zmniejszonych barierach odpornościowych organizm staje się szczególnie podatny na choroby. Infekcje oportunistyczne są to infekcje, które u zdrowego człowieka nie przekształciłyby się w chorobę. Najczęstszą z nich jest pneumocytoza płucna. Wśród nowotworów występuje przede wszystkim mię-sak Kaposiego, objawiający się czerwonymi plamami, które z czasem stają się coraz ciemniejsze i zarazem coraz grubsze.