Jest ono przyczyną powstawania białych plam, całkowicie pozbawionych pigmentu, które pojawiają się w różnych miejscach ciała. Mogą one występować oddzielnie lub łączyć się ze sobą. Jest to schorzenie nabyte, niezależne od wieku. Rozwój choroby jest zupełnie nieprzewidziany. Nie znamy przyczyn tej choroby. Lokalizuje się ona również w widocznych miejscach (twarz, ręce). Pod wpływem słońca plamy bielacze nie ciemnieją, a kontrast jest jeszcze bardziej widoczny, gdy otacza je opalona skóra. Przy bielactwie cała powierzchnia ciała powinna być chroniona przed działaniem słońca (służą do tego kremy ochrony całkowitej). W ten sposób białe plamy nie są narażone na oparzenia słoneczne. Bardzo rzadko zdarza się samorzutne zabarwienie wtórne skóry. Bielactwo leczy się naświetlaniem promieniami ultrafioletowymi. Wcześniej stosuje się środek fotouczulający. Tę samą metodą zwaną puvatera-pią leczy się pewne odmiany łuszczycy. Rezultaty są różne, odzyskanie koloru nie zawsze jest całkowite. Leczenie wymaga czasu i cierpliwości. Nie stosuje się leczenia u dzieci