Ta warstwa zbudowana jest z komórek i, co ważniejsze, z włókien; niektóre z nich są bardziej elastyczne inne mniej, są to włókna kolagenowe. Wszystko razem tworzy niezmiernie solidną siatkę. Grubość tej warstwy skórnej jest różna: jest ona na przykład mniejsza na ramionach niż na plecach, a najmniejsza - na powiekach. Na grubość i jakość skóry właściwej wpływa też płeć i wiek: skóra jest przeciętnie grubsza u mężczyzny niż u kobiety i z wiekiem staje się cieńsza. Właśnie w tej warstwie zachodzi główny proces starzenia się skóry. W obrębie skóry właściwej odbywa się krążenie krwi, które zatrzymuje się przy błonie podstawnej naskórka. Krążenie to jest intensywne i tworzy rodzaj drobnej sieci, znakomicie rozgałęzionej w każdym centymetrze skóry. Ma wpływ, podobnie jak melanina, na kolor skóry. Sieć ta wykazuje wrażliwość na bodźce wewnętrzne i zewnętrzne: pod wpływem emocji następuje napływ krwi do twarzy, wówczas się czerwienimy; pod wpływem zimna palce bieleją, niekiedy sinieją, ponieważ krążenie jest słabsze. Pod wpływem intensywnego zimna naczynia krwionośne, których ścianki są elastyczne, zmieniają swój przekrój. Jeżeli w obrębie palców krążenie jest niewystarczające, może dojść do odmrożenia. Ponowne rozgrzanie skóry powoduje gwałtowne jej zaczerwienienie, gdyż krążenie znów jest bardzo aktywne. Przez skórę przebiegają również nerwy, połączone z centralnym układem nerwowym, któremu przekazują wszelkie doznania. Receptory nerwowe, wyspecjalizowane w odbiorze wrażeń gorąca, zimna, dotyku, ucisku, dostarczają nam natychmiast informacji lokalizacyjnych. Nie ma nic przykrzejszego niż kamyk w bucie, nic milszego niż pieszczota.W głębi skóry właściwej, na granicy tkanki podskórnej, mieszczą się gruczoły potowe.